W dniach od 12 do 15 maja, najwyższy przełożony ks. Opat Generalny Edoardo Parisotto CRL, odwiedził z braterską wizytą po raz pierwszy w swojej kadencji wspólnotę Drezdeneckiej Kanonii i poszczególne jej Parafię: Drezdenko, Nowe Drezdenko, Niegosław i Rąpin. Zwieńczeniem wizyty była uroczysta Eucharystia w Kościele Parafialnym pw. Przemienienia Pańskiego w Drezdenku
Homilia wygłoszona w Drezdenku
Drodzy Bracia i Siostry, święto św. Macieja Apostoła przypomina nam o istocie i sensie życia chrześcijańskiego: więzi z Chrystusem i wspólnoty między nami. Te dwa aspekty są wspólne wszystkim ochrzczonym w Chrystusie i stanowią szczególną część charyzmatu Kanoników Regularnych Laterańskich.
Cieszę się, że mogę podkreślić te aspekty, jako przełożony Kanoników, w tej parafii powierzonej obecnym tu kanonikom.
Przypomnę kilka aspektów poruszonych w Ewangelii Jana, która prze chwilą usłyszeliśmy. Przede wszystkim więź z Chrystusem, która jest więzią miłości i przyjaźni, jak mówi dzisiejsza Ewangelia: „jesteście przyjaciółmi moimi”. Ta więź wynika z tego, że zostaliśmy przez Niego wybrani i jest owocem Jego miłości do nas. „Wybrałem cię” – mówi Jezus.
Stąd bierze się drugi aspekt: „miłujcie się wzajemnie”, co wyraża się w oddawaniu swojego życia. Dar życia jest najwspanialszym doświadczeniem miłości.
Ale jest jeszcze trzeci aspekt: przykazanie, by miłować się wzajemnie, jest zobowiązaniem, a wiemy, że nie jest łatwo prawdziwie kochać siebie nawzajem, bezinteresownie i wiernie. To zobowiązanie może stać się świadectwem, które przetrwa próbę czasu: „Przeznaczyłem was, abyście owoc przynosili i by owoc wasz trwał”.
Podsumowując, oto cztery drogowskazy życia chrześcijańskiego: być wybranym – powołanie, pozostać – trwanie, kochać – miłość, wydawać owoc – świadectwo.
Chciałbym również podzielić się kilkoma przemyśleniami na temat pierwszego czytania, w którym opowiedziano historię wyboru Macieja na dwunastego apostoła opisaną w Dziejach Apostolskich.
Przede wszystkim zwróćmy uwagę, że apostołowie rzucali losy: nie był to przypadek ani szczęście, ale znak całkowitego zaufania woli Bożej.
Czasami podejmujemy decyzje tak, jakby wszystko zależało od nas, a zapominamy, że wszystko zależy od Boga, wszystko jest w Jego rękach. To prawda, że musimy podjąć decyzję, jest to nasza odpowiedzialność, ale nie możemy myśleć, że poradzimy sobie bez Boga. „Beze Mnie nic nie możecie uczynić” – mówi Jezus.
Ważne jest kryterium wyboru: życie z Jezusem, przebywanie z Nim i z innymi uczniami. To doświadczenie życia z Jezusem, bycie Jego uczniem do samego końca!
I na koniec – przeżywamy to teraz wspólnie – modlitwa. Apostołowie modlą się wspólnie, po czym następuje wybór. Jak fundamentalną rolę w naszym życiu odgrywa modlitwa – osobista i wspólnotowa.
Na początku tej modlitwy apostołów możemy dostrzec całkowite powierzenie się Bogu, podkreślające dwa ważne aspekty naszej relacji z Bogiem oraz sposób pełnienia Jego woli.
Przede wszystkim: „Ty, Panie, znasz serca wszystkich”. Miło wiedzieć, że Bóg zna nasze serca! Przypomina mi się odpowiedź Szymona Piotra, który odpowiada Jezusowi, gdy ten zadaje Mu pytanie trzy razy, a Piotr odpowiada: „Ty wiesz wszystko!”. Bóg wie o nas wszystko! I nie powinno nas to przerażać, lecz upewniać w miłości, jaką On nas darzy.
A potem, nieustannie modląc się, apostołowie prosząc mówią: „Panie, pokaż”
Innym aspektem jest przypomnienie podstawowego zadania apostoła, którym nie jest sprawowanie władzy, ale dawanie świadectwa: świadectwa o najważniejszej rzeczy w naszej wierze, to znaczy o życiu, które zwycięża śmierć, o zmartwychwstaniu Chrystusa.
Homilia wygłoszona 14 maja 2025 r. w Drezdenku Opat Generalny Edoardo Parisotto CRL