Do większości zainteresowanych dotarła już wiadomość o tym, że Benedykt XVI ogłosił podczas konsystorzu publicznego datę kanonizacji naszego Błogosławionego z Kazimierza. W paru zdaniach podzielę się wrażeniami z tej niecodziennej uroczystości.
W drodze na konsystorz.
Nasz przyszły Święty wyruszył w swoją pierwszą podróż po Europie, a mówiąc poważnie, ks. Wizytator Marian Szczecina CRL w drodze do Rzymu odwiedzał niektóre wspólnoty kanonicze w Austrii, Belgii, Francji, Szwajcarii i oczywiście we Włoszech. Celem tych wizyt było ofiarowanie relikwiarzy z relikwiami oraz broszur, folderów i obrazków przybliżających postać błogosławionego Stanisława Sołtysa zwanego Kazimierczykiem. Współbracia przyjmowali relikwie z pewnym zaskoczeniem, zdziwieniem, ale przede wszystkim z radością, zwłaszcza kiedy zobaczyli, że foldery są przygotowane w ich języku. Ksiądz Opat Prymas z Champagne zorganizował krótkie nabożeństwo, po czym Ks. Marian Szczecina CRL podawał relikwie do ucałowania wspólnocie i przybyłym wiernym na Mszę św. Te odwiedziny zacieśniły braterskie relacje w Konfederacji oraz były pozytywnie odebrane.
Konsystorz.
Może na początek kilka słów wyjaśniających. Konsystorz jest to zebranie Kolegium Kardynałów z polecenia i pod przewodnictwem papieża. Konsystorze bywają zwyczajne lub nadzwyczajne. Na ten pierwszy zwoływani są wszyscy kardynałowie, przynajmniej przebywający w Rzymie dla przedyskutowania ważnych spraw albo dokonania uroczystych aktów. Na konsystorz nadzwyczajny zwoływani są wszyscy kardynałowie i jest on zamknięty. Tylko konsystorz zwyczajny może być publiczny, czyli taki, gdzie oprócz kardynałów mogą w nim uczestniczyć prałaci kurialni oraz inni zaproszeni goście.
Możliwość uczestniczenia w konsystorzu wywołuje pewne emocje. Zebranie to odbyło się w Sali Konsystorzu, która znajduje się w Pałacu Apostolskim. Aby tam wejść potrzebne więc są odpowiednie wejściówki wydane i podpisane przez Mistrza ceremonii papieskich. Naszej ośmioosobowej grupce przewodniczył Opat Generalny oraz Wizytatorzy z Polski i Włoch. Konsystorz to ceremonia liturgiczna, zalecany więc jest strój liturgiczny. Tak też ubrani wyruszyliśmy rankiem w kierunku Watykanu. Wjechaliśmy na terytorium Państwa Watykańskiego, weszliśmy do Pałacu, windą dostaliśmy się na piętro gdzie znajduje się Sala Konsystorzu. Naszą uwagę zwróciły wysokie korytarze, pięknie ułożone firany oraz charakterystyczne stroje Gwardii Szwajcarskiej , która pilnuje porządku oraz strzeże Ojca św. Przemierzając korytarz doszliśmy do sali, zostały wskazane nam miejsca, czuliśmy podniosłą atmosferę, przywitał nas jeden z ceremoniarzy papieskich, Krakus, ks. Prałat Krajewski. Sala szybko zapełnia się kardynałami, dostojnikami kurialnymi oraz zaproszonymi gośćmi. Na krótko przed wejściem Benedykta XVI poproszono o zajęcie miejsc oraz wyczytano kolejność, w której mieli zasiąść Książęta Kościoła, poczynając od dziekana Kolegium kardynalskiego Angelo Sodano poprzez kardynałów-biskupów i kończąc na kardynałach-prezbiterach. Po prawej zaś stronie zasiedli kardynałowie-diakoni według starszeństwa. W Watykanie wszystko ma swój określony porządek, zwłaszcza jeśli chodzi o tytuły i godności.
Była to ceremonia liturgiczna w ścisłym gronie, więc wejściu papieża nie towarzyszyły ani oklaski, ani okrzyki, które są nieodłącznym elementem papieskich ceremoni na Placu św. Piotra, czy w Aulii Pawła VI. Cała liturgia odbyła się po łacinie, która pasowała do tego miejsca i tej uroczystości. A więc Summus Pontifex rozpoczął modlitwę brewiarzową, na którą składały się : hymn, trzy psalmy, krótkie czytanie oraz werset. Psalmy były śpiewane na przemian z chórzystami. Następnie prefekt Kongregacji do spraw Świętych, abp Angelo Amato, SDB, przedstawił Ojcu św. jak i czcigodnym kardynałom kandydatów do kanonizacji :
-bł . Stanisław Kazimierczyk,
-bł. Andrzej (Alfred) Bessette – Kanadyjczyk, brat zakonny,
– bł. Kandyda Maria od Jezusa – Hiszpanka, siostra zakonna, założycielka Córek Jezusa,
-bł. Maria od Krzyża – Australijka – siostra zakonna, która będzie pierwszą świętą z Australii, założycielka Zgromadzenia Sióstr św. Józefa i Najświętszego Serca,
– bł. Julia Salzano – Włoszka – założycielka Zgromadzenia Sióstr Nauki Chrześcijańskiej od Najświętszego Serca Jezusa,
-bł. Baptysta Varano – Włoszka – klaryska.
Kiedy kardynał prefekt zakończył prezentacje, papież zwrócił się do Kolegium Kardynałów, jeżeli któryś z nich miałby coś przeciw kanonizacji, miał obowiązek to wypowiedzieć lub zamilknąć na zawsze. Nastąpiła krótka chwila ciszy, która wcale nie wydawała się krótka a Ojciec św. spoglądał na kardynałów jakby dając im jeszcze sposobność wypowiedzenia się. Nikt z obecnych nie sprzeciwił sie podejmowanym decyzjom. Potem papież oficjalnie ogłosił kanonizację pięciorga z nich na 17 października 2010r. Nastąpiły modlitwy wstawiennicze za Kościół po czym Benedykt XVI zaintonował Pater Noster i udzielił wszystkim zebranym apostolskiego błogosławieństwa. Zanim papież opuścił salę, by udać się do swoich apartamentów, głos zabrał protonotariusz apostolski z Kongregacji do spraw Świętych, który odtajnił wszystkie dokumenty wykorzystywane przy procesach. Wychodząc z sali papież podał rękę dziekanowi Kolegium Kardynałów w geście wyrażającym wdzięczność wszystkim obecnym za uczestnictwo w uroczystości.
Opuszczając Pałac Apostolski mięliśmy możliwość zamienienia kilku zdań z kard. Z. Grocholewskim i z innymi dostojnikami. Udaliśmy się następnie do Kongregacji, aby jeszcze raz wyrazić naszą wdzięczność i sympatię ojcu B. Turek, michalicie, za pomoc w prowadzeniu procesu. Idąc przez plac, mijaliśmy ludzi, którzy wskazywali na Pałac Apostolski, pokazywali okna papieskie, a my szczęśliwi z powodu ogłoszenia daty kanonizacji i ze spotkania z Ojcem św., pełni wrażeń wracaliśmy do domu, aby na nowo podjąć swoje obowiązki, mając za wzór Stanisława, „prostego świętego”, który pokazuje nam, ze świętym może być każdy z nas wypełniając sumiennie swoje obowiązki.
Paweł Pawlak CRL – Belgia